تهیه کننده جن زیبا : بازیگر زن ترکیه ای تغییر نمی کند
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۸۶۹۹۰
به دنبال گزارش روز گذشته اخبار ۲۰:۳۰ بر علیه فیلم «جن زیبا»مهرداد فرید تهیه کننده این فیلم با زیر سوال بردن میزان آگاهی سینمایی تولیدکنندگان «۲۰:۳۰» به سینماروزان گفت: به نظرم تهیه‌کننده این گزارش و یا خود گزارشگر این خبر چندان سواد سینمایی نداشته و در واقع با مقدمات حرفه ای سینما آشنایی ندارند.
ایران آنلاین /به طور مثال در گزارش خود عنوان کردند که فیلم «جن زیبا» برای جشنواره فیلم فجر ساخته شده که این خنده دار ترین بخش گزارش بود! آخر کدام فیلمسازی می آید که فقط برای جشنواره فیلم بسازد؟ این ادعا بدان معنی است که عوامل این گزارش حتی تراز کاری سینما را نمیدانند
یعنی یک تهیه کننده یا سرمایه‌گذار میلیاردها تومان خرج ساخت یک فیلم میکند به خاطر حضور در جشنواره فیلم فجر؟ مثل این است که بگویند فلانی فیلم میسازد برای اسکار یا جشنواره کن! صدها سال است که در کل دنیا فیلم سینمایی ساخته میشود برای مردم و ما فیلم میسازیم که مردم ببینند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یک خبرنگار یا گزارشگر باید با حوزه کاریش آشنا باشد. وقتی گزارشگر بدون اطلاع از قوانین و اصول فیلمسازی اقدام به تهیه گزارش میکند، میشود این چیزی که میبینیم. مثلا خبرنگاری آمده و میگوید کارگردان «جن زیبا» مهرداد فرید است یعنی هنوز نمیدانند من تهیه کننده فیلم هستم!!! سالهاست که در دنیای وب، مرورگری داریم به اسم «گوگل» که حتی بچه های کم سن و سال هم کارکردن با آن را بلدند. چرا نباید یک خبرنگار پیش از تهیه گزارش حداقل سرچی بکند و اطلاعاتی را جمع آوری نمایند و یکسری موارد اولیه را یاد بگیرد و بعد در مورد آن خبر و گزارش تهیه کنند.
گزارشگر این خبر عنوان کرده چرا این بازیگر بدون استعلام از نهادهای امنیتی در این فیلم حضور پیدا کرده که این هم یکی دیگر از حرفهای مضحک و خنده دار روزگار است! در پاسخ به ایشان عرض میکنم مگر نهادهای امنیتی بیکارند؟ این همه مسائل مهم و حیاتی در دستور کار دارند بعد فیلمسازان یکی یکی بیایند و بروند در نهادهای امنیتی بپرسند که شما فلان بازیگر یا فلان کارگردان را قبول دارید یا تایید می کنید؟ بیان اینگونه مطالب از سوی رسانه هایی که نام ملی گرفته اند(!) بسیار خنده دار است.
تنها مرجع استعلام ما وزارت ارشاد است که اصلا امنیتی نیست و یک نهاد کاملا فرهنگی و هنری است و اصول و عقاید کار ذیل پرچم جمهوری اسلامی را میداند و تمام کارگردانها و تهیه کننده های سینما هم آگاه هستند که در جمهوری اسلامی چگونه باید فیلم بسازند. ما یک پروانه ساخت داریم که وقتی آن را اخذ می‌کنیم برمبنای آن کار را میسازیم. دیگر چکار داریم که برویم از نهادهای امنیتی استعلام کنیم؟ اگر من بروم وزارت اطلاعات و در بزنم و بگویم آقا من این کار را میخواهم بکنم و این عمل را میخواهم انجام بدهم آیا به من نمی‌خندند؟ من در زمان درخواست تمدید اعتبار پروانه ساخت حتی کپی پاسپورت بازیگر ترکیه‌ای فیلم را پیوست کردم که اگر مخالفتی دارند پروانه را تمدید نکنند که البته پروانه تمدید شد و هنوز هم معتبر است./ سینما
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۸۶۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما / صنعت سینما برای زنان جای امن‌تری میشود
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند. بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوءاستفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید. در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از اینگونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبرهایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبرها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.
جنگ‌های فرانسوی
دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. این‌طور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده میشود.
دو پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح میشود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سالهاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشورهایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری میکند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی میداند.
داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است. در این سال‌ها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.
نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ
نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند میداند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که میکند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901988
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند